رابطۀ خودکارآمدی با سبک مدیریت کلاس معلمان تربیت بدنی آموزش و پرورش شهر تهران

هدف از انجام این پژوهش بررسی نقش هوش هیجانی و خودکارآمدی برسبک مدیریت کلاس درس معلمان تربیت بدنی بود. به همین منظور نمونه ای مشتمل بر 250 نفر از جامعه 1700 نفری معلمان تربیت بدنی مناطق 22گانه سازمان آموزش و پرورش شهر تهران به روش نمونه گیری خوشه ای طبقه ای از بین معلمان زن و مرد پنج منطقه انتخاب شدند. سپس پرسشنامه های خودکارآمدی معلمان تربیت بدنی (مارتین، 2003)، هوش هیجانی شوت و همکاران (1998)، روش های مدیریت کلاس معلمان تربیت بدنی (مک کورماک، 1997) و اطلاعات دموگرافیک بطور همزمان در مورد افراد نمونه به اجرا درآمد. داده های جمع آوری شده برای انجام تجزیه و تحلیل با استفاده از نرم افزار spss داده پردازی شد که با توجه به سؤالات و فرضیات پژوهش، از آزمون های رگرسیون چند متغیری برای تعیین قوت پیش بینی مؤلفه های هوش هیجانی و خودکارآمدی در برآورد ابعاد مدیریت کلاس و آزمون t برای گروه های مستقل زنان و مردان استفاده شد. نتایج این بررسی نشان داد که هر سه فرضیه پژوهش که در مورد پیش بینی سبک های مدیریتی حمایتی، اصلاحی و پیشگیرانه معلمان بودند در سطح آماری (0.05>p) مورد تأیید قرار گرفته و متغیرهای هوش هیجانی و خودکارآمدی از قدرت پیش بینی معتبری برای تبیین سبک مدیریتی معلمان تربیت بدنی برخوردارند. همچنین بین معلمان زن و مرد در هر سه سبک مدیریتی (حمایتی، اصلاحی و پیشگیرانه) تفاوت معناداری وجود نداشت. اما در برخی ابعاد هوش هیجانی و خودکارآمدی تفاوت معنادار مشاهده شد.